Een bus vol enthousiaste kleuters zorgde voor de nodige decibels.
Aangekomen konden regels en afspraken niet snel genoeg uitgelegd worden.
Schoenen uit, truien ook al maar onmiddellijk en de eersten stoven weg om pas tegen etenstijd terug te keren.
De haren nat van het zweet, rode wangen van de warmte...
Het energieverbruik was hoog.
Geen wonder dat de meest gestelde vraag rond 11.00 uur werd; "Wanneer gaan we eten?"
Niemand had veel aanmoediging nodig had om hun lunchpakket binnen de kortste keren op te krijgen om dan met vernieuwde energie te herbeginnen.
Werd er dan over niets geklaagd? Had dan niemand een pijntje? Was er geen enkele discussie?
Jawel, toch wel maar niets dat niet opgelost kon worden en wie verdoet zijn tijd daarmee als er zoveel te beleven valt!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten