En nog een laatste jarige voor de herfstvakantie...

Anouk keek er erg naar uit om haar verjaardag in de klas te vieren. 

Een hele week heeft ze de dagen afgeteld. 

Proficiat, Anouk!

Twee jarige vrienden.

Een dikke knuffel voor Emiel en Julien nu ze beiden vier jaar werden. 

Ze zien er alle twee stoer uit maar de één toch nog net ietsje meer dan de ander!

Herfst; we trekken naar het bos.

Wat een prachtige dag voor een fikse wandeling naar het bos!

Onze jongens van het derde kregen elk de zorg voor iemand van het tweede kleuter en zo geraakten we vlotjes ter plaatse onder het bemoedigende gezang van Clara: " 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 zo gaat het goed, zo gaat het beter, en nog een kilometer."

Al onze zintuigen hebben hun deel gehad: 

Voel maar hoe ruw de schors van de ene boomstam is in vergelijking met andere. 

Of probeer eens te meten of je armen lang genoeg zijn om rondom een ganse boomstam te geraken.

De ene boom leent zich daar meer toe dan de ander...

Dat bolsters prikken, hebben we ondervonden maar wie voorzichtig is, kan ze toch wel oprapen. Graag, want we willen ze meenemen naar de klas.

Je moet soms echt wel moeite doen om die kleine beukennootjes te vinden tussen de afgevallen blaadjes.

Wie goed kijkt, vindt echte schatten. Emiel en Remko kijken voor de zekerheid of er kaboutertjes thuis zijn. 

Eleana wil ook wel het proeven proberen maar dat schilletje is zo moeilijk om los te peuteren!

Gelukkig heeft juf een grote, bolsterbestendige zak want we vinden echt wel veel noten.

Wie energie te veel heeft, kan nog acrobatische kunsten vertonen bij het klimmen. Hopelijk werkt dat straks niet in ons nadeel op de terugweg...

Wist je dat er ook een berenhol in het bos is? We hadden geluk. (Of net niet?) Net zoals bij de kaboutertjes was van een beer geen spoor te bekennen.

En hoe vinden jullie het in het bos?

Zouden ze dan toch een beetje moe zijn?

Dat wordt weer zingen op de terugweg, Clara!! "1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 zo gaat het goed, zo gaat het beter. En nog een kilometer..."

thema dierenvrienden; papegaaien in de klas.

Het tweede verhaal in ons boek "geluk voor kinderen" gaat over een papegaai 'Kaketoe'.

 En als juf dan ook nog het verhaal "Django en de papegaai" voorleest, wil iedereen er zelf wel eentje.

Het verhaal van Django is wel een beetje triest. Hij wou zo graag een papegaai maar van mama en papa kreeg hij er geen. Jammer, want hij wou hem zo graag leren praten. Toen kwam opa naar zijn verjaardagsfeestje en hij bracht mister Krok mee! 

Django was zo blij!! 

Maar toen kreeg Django jeuk en tranende ogen en een snotneus zonder verkoudheid... Hij was allergisch en mister Krok moest weg. 

Wij hebben meer geluk; wij hebben wel een papegaai maar geen jeuk, tranende ogen of een snotneus zonder verkoudheid!

Wat we wel hadden was veel werk! 

Maar nu hebben we er wel allemaal een huisdier bij!

We willen een papegaai met veel kleur. 

Om kleurige vleugels te hebben, moesten we heel wat snippers scheuren. We laten geen bruin stukje karton meer vrij. Gelukkig mochten we het werk spreiden; de ene dag de eerste vleugel en de volgende dag een tweede.

In karton prikken is hard zeg! Daar krijg je spieren van. Het is nodig want onze papegaai wil een zitstok die net in dat rondje past.

Geen papegaai zonder ogen... 

Wij wilden dat onze klas op een dierentuin leek. Dus moeten de papegaaien goed te zien zijn. 

Het plafond is te hoog, de ladder te kort en juf te klein... Maar met een beetje moeite, is het gelukt. 

De papegaai voor onze kleuters van het tweede is klaar!

En nu de jongens van het derde;

We gaan weer voor kleur maar nu maken we spatten met ecoline. 

Wie denkt dat in karton snijden, gemakkelijk is heeft het mis. 

Maar onze jongens laten zich niet kennen en waar de bochten te dicht bij elkaar komen, helpt juf een handje mee. 

Na al dat knipwerk is een snavel prikken echt een kleine moeite. 

Deze papegaai krijgt een zitstok tussen twee palen en daarvoor hebben we ook een kartonnetje als ondergrond nodig. Een ruitjespatroon is eens iets anders; eerst strepen in de ene richting en dan strepen in de andere richting. 

Snippertjes kleven op de zitstok want ook daar willen we kleur.

En nu nog ervoor zorgen dat hij niet omkomt van de honger.

Ook klaar!! 

Als wij nu niet in de vogelkooi van de dierentuin zitten?! 

thema dierenvrienden; bezoek in de klas en daarbuiten

Het waren drukke tijden.
 We hebben heel wat dierenbezoek gehad in de klas.

Het begon met de cavia's van Simon. 

Toen die bij ons kwamen, hadden ze eigenlijk nog geen naam dus mochten wij voor hen een naam bedenken. Da's nog niet zo gemakkelijk maar we zijn er geraakt; de witte is Roosje want ze heeft rozerode oogjes en de gevlekte heet nu Maxim. Gewoon omdat Simon dat een passende naam vond.

Zo heel erg graag op schootje zitten, deed Roosje niet maar Maxim vond dat wel oké. 

Wel grappig hoe Roosje telkens begon te piepen toen ze gestreeld werd. 

Was ze een beetje bang? We deden haar nochtans echt geen pijn.

Daarna kwamen de honden van Chloé.

Zij hadden enige vertraging want net voor ze naar ons wilden vertrekken, kregen ze ruzie om een speeltje en moest een wondje verzorgd worden.

Die ruzie was al lang weer bijgelegd toen ze bij ons kwamen. Ze waren heel braaf en rustig!

Wij hebben niet kunnen horen hoe "blaffen" klinkt want dat deden ze niet. Ze leken zelfs een beetje moe en legden zich gezellig bij ons neer.  Maar da's normaal, ze hadden het hele eind van huis naar school gewandeld en dat was toch wel de moeite!

We weten nu dat hondjes eigenlijk alleen brokjes eten maar Chloé is slim; ze laat haar broodkorstjes op de grond vallen en dan eten de hondjes die op! Die Chloé toch...

Manon bracht haar konijntjes, Thelma en Louise mee! Louise had geen zin om op schoot te zitten. Ze had het veel te druk met verstoppertje spelen; in en uit haar huisje! Soms sprong ze er ook eens op. Al dat rondspringen zorgde ervoor dat ze ook heel veel dorst had. Zo grappig hoe ze van dat flesje dronk.

Thelma wou wel graag op schoot en maakte het zich daar gemakkelijk terwijl iedereen die wou kon voelen hoe zacht ze was. Gewoon superzacht!

En dan de geitjes. Aaron zijn bompa wandelde vroeger met de geitjes maar dat hadden ze al een tijdje niet meer gedaan dus was het misschien toch een beter idee dat wij tot daar gingen. Geen probleem voor ons en zo konden de geitjes in de weide blijven.

Geitjes kunnen ook een naam hebben. De ene heet Eilaba en de ander Boogieboo!

Ze eten blijkbaar supergraag blaadjes en takken. 

Eilaba en Boogieboo wisten niet waar eerst geknabbeld met zo'n overweldigend aanbod. 

Waarschijnlijk hebben ze genoeg gegeten voor een hele week.

En wie denkt dat een geitje verzorgen niets inhoudt, heeft het mis. 

Geiten moeten zoals een paard geroskamd worden; een werkje dat vooral Thomas heel grondig op zich heeft genomen. Geen stuk bleef ongekamd.

Boogieboo leek wel een echte circusgeit; lopen achter bompa aan, springen over een balkje en zelfs met zijn voorpoten op de schouders van bompa staan.

Dat verdiende een applausje!
Zowel voor Boogieboo als voor bompa want die was waarschijnlijk ook wel een beetje moe na hun gezamenlijk optreden!

Leggen geiten eitjes???

Neen toch!! 

Maar de buren van de geitjes waren kippen en daar werd net een eitje gelegd. 

Geen enkel risico op breken; Milan zorgde er heel erg goed voor. Hij had het waarschijnlijk graag de rest van de middag vastgehouden om 's avonds aan zijn mama te geven...

Eigenlijk was de poes van Manon ook nog heel graag gekomen maar haar agenda en die van ons zat  overvol en zo is ze er niet meer geraakt. Een beetje jammer misschien maar we maken het goed door volgende week alweer op uitstap te gaan...