Herfst; we trekken naar het bos.

Wat een prachtige dag voor een fikse wandeling naar het bos!

Onze jongens van het derde kregen elk de zorg voor iemand van het tweede kleuter en zo geraakten we vlotjes ter plaatse onder het bemoedigende gezang van Clara: " 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 zo gaat het goed, zo gaat het beter, en nog een kilometer."

Al onze zintuigen hebben hun deel gehad: 

Voel maar hoe ruw de schors van de ene boomstam is in vergelijking met andere. 

Of probeer eens te meten of je armen lang genoeg zijn om rondom een ganse boomstam te geraken.

De ene boom leent zich daar meer toe dan de ander...

Dat bolsters prikken, hebben we ondervonden maar wie voorzichtig is, kan ze toch wel oprapen. Graag, want we willen ze meenemen naar de klas.

Je moet soms echt wel moeite doen om die kleine beukennootjes te vinden tussen de afgevallen blaadjes.

Wie goed kijkt, vindt echte schatten. Emiel en Remko kijken voor de zekerheid of er kaboutertjes thuis zijn. 

Eleana wil ook wel het proeven proberen maar dat schilletje is zo moeilijk om los te peuteren!

Gelukkig heeft juf een grote, bolsterbestendige zak want we vinden echt wel veel noten.

Wie energie te veel heeft, kan nog acrobatische kunsten vertonen bij het klimmen. Hopelijk werkt dat straks niet in ons nadeel op de terugweg...

Wist je dat er ook een berenhol in het bos is? We hadden geluk. (Of net niet?) Net zoals bij de kaboutertjes was van een beer geen spoor te bekennen.

En hoe vinden jullie het in het bos?

Zouden ze dan toch een beetje moe zijn?

Dat wordt weer zingen op de terugweg, Clara!! "1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 zo gaat het goed, zo gaat het beter. En nog een kilometer..."