De kindjes wisten het al een tijdje want juf had er al veel over verteld.
De hond, Tobit, van wel meer dan 100 jaar zou niet meer zo lang kunnen leven.
Juf zou dan heel verdrietig zijn maar ook een beetje blij dat Tobit dan ook geen pijn meer zou hebben aan de pootjes.
Juf vergeet nooit hoe lief Tobit was en denkt elke dag een beetje aan haar maar wou wel heel graag een nieuw pupje in huis.
En dus kwam Koda!!
Haar naam betekent: 'vriend'!
Dus juf heeft nu een nieuwe vriend! 😉
(Maar haar man en kindjes thuis hebben dezelfde nieuwe vriend!)
Tobit hebben ze alleen van de verhalen gekend maar de kindjes wilden Koda wel eens in levende lijve zien!
En dat kon!
Wie had nu gedacht dat hondjes ook verlegen kunnen zijn?
Koda wil zich verstoppen!
Na een tijdje durft ze wel.
Vanop een veilig plaatsje wil ze iedereen wel beter leren kennen.
Koda wordt moediger.
Ze merkt dat iedereen lief en rustig is en haar wil vertroetelen.
Ook honden moeten gehoorzaam zijn en luisteren.
Koda kent al 'zit' en als Eleana haar roept, herkent ze haar naam al.
Tijd om te eten want Koda kreeg nog geen middagmaal.
Wie durft, mag een brokje geven.
Iedereen dus!
Koda heeft een spel waarbij haar eten verstopt zit.
Ze heeft honger en wil al beginnen.
Gelukkig is ze nog klein dus kan ze er niet aan als we het een beetje hoger houden om te vullen.
Luikjes openen en sluiten, vakjes verschuiven, dekseltjes opheffen!
Zolang ze brokjes ruikt, blijft ze proberen...
Het is eens iets anders dan eten in een kommetje.
Jerome vond dat haar 'gezicht' anders was dan op de foto die ik op het digibord getoond had.
Hij heeft gelijk; ze groeit als kool.
Ze moet nu bijna ook naar school en als ze daar heel veel geleerd heeft, kan ze terug in klassen op bezoek komen om te tonen of ze goed heeft opgelet in de les!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten