Herfst in het donkere bos.

'Herfst in het donkere bos' is de titel van een prentenboek maar het IS ook gewoon herfst in het donkere bos.

Na dagen vol regen, waren de weergoden ons echt goed gezind. 

Er kwam zelfs een beetje blauwe hemel vrij tussen wolkjes die niet direct op regen wezen dus dit werd ons moment om een flinke boswandeling te maken.

We wilden niet verdwalen, maar daar was weinig kans toe als we het plan volgden.

We zijn in de klas bezig aan een knutselwerk waar we echte noten, takken en blaadjes voor nodig hebben dus waren we slim en namen een zak mee om schatten te verzamelen.

Liezel durft zeg, ze lijkt geen last te hebben van prikkende bolsters.

 "Als die stekeltjes maar niet doorheen de zak komen!" dacht juf die wel kleinzerig is en de zak moest dragen.

Noten, takken en blaadjes namen we mee maar we vonden ook verschillende soorten paddestoelen. Die lieten we groeien. 

Voor sommige paddestoeltjes moest je echt goed zoeken... 

                                               Bij andere kon je er gewoon niet naast kijken.

Soms moest je al een beetje meer moeite doen om iets te vinden maar wie zocht, die vond!

Echt stil waren we niet maar toch was er een moedige of nieuwsgierige eekhoorn die tussen de takken kwam loeren. 

Hij kon razendsnel klimmen. 

Sneller dan dat juf foto's trok en dus staat hij er waarschijnlijk niet meer op, maar misschien vindt iemand hem toch nog?

Leonie wist te vertellen dat we het huisje van Roodkapje passeerden!

Of dat echt zo was, is twijfelachtig want anderen dachten dat het het huis van de paashaas was en weer anderen hielden vol dat het een ingang voor een brug was. 

Hoe dan ook spannend en raadselachtig.

Een beetje verder dacht Ward zijn gelijk te halen. 

Dat voorgaande huisje was niet het huis van Roodkapje maar het volgende wel!

...

Roodkapje mag niet klagen...

Een bos leent zich ook tot klimmen en klauteren dus daar moesten we toch ook wat tijd voor uittrekken.

Of meedoen aan de fit-o-meter. 

Milan bedacht ineens dat hij in de ochtend had verteld dat hij later Spiderman wil worden dus oefende hij eventjes zijn moves.

Stoer en minder stoer naast elkaar: 

Of gezellig samen vrienden zijn.

.

Onze zak was vol, de stekeltjes van de bolsters kwamen er toch al een beetje door, ons enthousiasme niet verminderd maar onze benen wel een beetje moe. 

Dus trokken we terug naar school. 

Nu kunnen we verder met ons knutselwerk.

Wat dat wordt, kan je later lezen en zien als we klaar zijn!