Valentijntjesdag en het grootouderfeest kwamen er beiden aan.
'Houden van' en grootouders; dat gaat goed samen. En de juffen wisten al lang dat we de kindjes en hun grootouders op berenjacht zouden sturen. Dus hebben we van twee verhalen één geheel gemaakt.😆
Schatje en Scheetje zitten samen opgesloten in de donkerste kerker van Katta Kombe omdat ze een paar sokken hebben gestolen.
Gelukkig hebben ze elkaar maar verder is er niets te zien in die grauwe kerker.
Scheetje gaat hier, voor zijn Schatje, verandering in brengen en haalt een stukje van de zee, de maan en een sterrenhemel en een stuk van een appelboom zodat ze eens iets anders te eten hebben.
Hij gaat elke dag iets stelen en ze hebben het heel goed samen.
Tot ze vrijgelaten worden...
Daar vinden ze snel iets op.
Ze gaan opnieuw naar de sokkenwinkel en stelen voor de ogen van een agent een tweede paar sokken.
Kunnen ze zo verder genieten van hun rustig leventje samen in hun luxe-kerker?
Die agent in het verhaaltje deed ons kiezen om de werkjes en het thema uit te breiden tot 'de politie'.
De kindjes mochten kiezen wat ze daarrond zouden knutselen:
Een politieman of een kepie die ze zelf kunnen opzetten.
Klaar!
Moeten we het poppenhuis eens omtoveren tot een politiebureau?
"ja!!!"
Daar hadden de kindjes wel oren naar.
Maar dan moest er ook een gevangenis zijn, zoals bij schatje en Scheetje.
En Casper vond het voorstel om politiemotors te maken een heel goed idee want:
" Dan kunnen we 'zwaantjes' zijn!"😁
Zou dat niet leuk zijn-voor een tijdje-?
We beginnen eraan!
Eén gevangenis en twee moto's voor een ganse klas:
Dat wordt samenwerken aan eenzelfde werk!
En nu nog de politiemotors:
Het geeft niet dat hun benen al wat te lang zijn.
De motors staan geen moment stil eens het vrij spel mag beginnen!
Wat een verassing!
Juf Ann-Sophie kon regelen dat er een echte politie met -combi naar onze school zou komen!
Wie kan, net als wij, zeggen dat je al eens in een echte combi zat?
Of misschien zegt iemand nu nog: 'Ik wel!'
Maar was je er dan even blij om ook?😂
Wist je dat de mama van Fran vroeger in de gevangenis heeft gewerkt?
Zij wou ons daar graag over vertellen.
Wij hebben heel wat vragen gesteld en nu weten we dat kindjes nooit naar een gevangenis gaan of het zou zijn dat een mama iets fout deed maar wel een baby heeft.
Dan mag de baby bij mama blijven wonen.
Mensen kunnen in een gevangenis ook werken en dan kunnen ze eens iets kopen om te snoepen of om televisie te kunnen kijken of om te telefoneren.
We weten ook dat je heel veel nieuwe kansen kan krijgen als je iets verkeerd gedaan hebt want dat is wat de mama deed: praten met die mensen om hen te leren geen foute dingen meer te doen.
Tussendoor moesten we zeker ook tijd maken om meester Thomas te leren kennen.
Meester Thomas is ons nieuwe pedagogisch ICT-coördinator.
Hij zal een zeer welgekomen meester zijn voor veel van onze klasgenootjes want velen van hen houden van digitale spelletjes en daar heeft meester Thomas er nu net heel veel van.
Wij mochten uitproberen, leerden programmeren en meester Thomas coördineerde, net zoals zijn beroep het ook zegt.
Maar die dag van het grootouderfeest kwam snel dichterbij dus we moeten onze aandacht echt verdelen.
We willen de grootouders een leuke dag bezorgen maar willen hen ook iets geven dat toont en zegt hoeveel we van hen houden.
Dat is ons gelukt.
We zeggen -en tonen- het zelfs in zes verschillende talen:
Nu is het wel duidelijk hé...
De grote dag kwam dichterbij.
De kindjes wisten het goed:
Ze zouden die dag op berenjacht gaan net zoals het verhaal dat elke peuter of kleuter van onze school ondertussen gehoord heeft.
.jpg)
In dit verhaal gaan vier kinderen met hun vader op berenjacht.
Niets lijkt hen af te schrikken:
Geen lang wuivend gras, of modder, geen diepe koude rivier, zelfs niet een donker woud of een jagende, zwiepende sneeuwstorm...
Ze zijn zelfs zo moedig dat ze een diepe, donkere grot binnengaan.
Tot ze daar twee harige oren, twee grote ogen en een bruine pels zien!
Een BEER!!!
Wij waren ons aan het voorbereiden op onze eigen berenjacht en hoopten dat de weergoden ons die dag goedgezind zouden zijn.
Alstublieft geen regen...🙏
Wie had nu gedacht dat we een paar dagen voordien toch ook sneeuw zouden zien?
Was dat nu echt om ons nog beter in te kunnen leven in het stukje van de 'jagende, zwiepende sneeuwstorm'?
"We kunnen er niet bovenover. We kunnen er niet onderdoor.
Oh neen, we moeten er wel dwars doorheen."
Oké dan...
Eventjes al het werk laten vallen...
Er was niet enkel een feest voor grootouders op komst.
We hadden ook veel jarigen in de bloemetjes te zetten.
Marie en Gérard hadden er niets op tegen om samen hun verjaardag te vieren.
Marie werd graag geschminkt maar Gérard vond dat niet nodig.
Zij werden beiden vijf jaar en een dag later werd Luiz al zes!
Nog een dikke proficiat voor hen allemaal!🎉🎈
Het is zover!
Geen sneeuw meer maar ook geen regen.
Dat was waar we op gehoopt hadden!
Oma's en opa's volgden de blauwe of rode berenroute want ook in Loppem kan je 'lang, wuivend gras', 'dikke slikkerige modder', een diepe, koude rivier', een 'diep, donker woud' en een 'nauwe , donkere grot' tegenkomen!
Of toch hoe wij dit zagen...
Onze kindjes moesten niet onderdoen voor de vier kinderen en hun vader in het verhaal.
Ze gingen even moedig en bereid tot 'afzien' op pad maar ze hadden wel geluk:
Geen grote angstaanjagende beer die hen achtervolgde de ganse weg terug maar hun eigen lieve knuffelbeer...
Wie aan de berenjacht begon, mocht eerst poseren voor onze beertjesstand:
En dan vertrekken maar:
Eind goed, al goed.
Dat verdient een beloning voor groot en klein.
Zo!
Hopelijk vond iedereen het een geslaagde dag.
Wij wel!
En daar hebben we achteraf toch ook eens gezellig op geklonken...
We kropen in de huid van de politie en leefden ons in -en uit- tijdens een berenjacht.
Wat wordt het de volgende keer?
Een beetje voor elk wat wils waarschijnlijk want nu kijken we uit naar carnaval.
Op naar het volgende feestje...🎉🎊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten