dinsdag 26 februari 2019

Geen weer om binnen te blijven.

We hebben opnieuw ons werk in de klas gelaten voor wat het was om buiten te spelen.
 Een maand geleden konden we in de sneeuw spelen. 
Onze sneeuwman 'piraat Mario' is al lang gesmolten maar deze week genieten we van een heerlijk vroeg lentezonnetje.

Juf Liselotte die in onze gang aan het poetsen was, zag ons naar buiten vertrekken en vroeg; 
"Wat gaan jullie doen?" 
Da's een vraag waar wij veel antwoorden op weten!

1. Genieten van de warmte van de zonnestralen.
2. Onze voorraad Vitamine D wat bijwerken.
3. Onze voorraad energie wat wegwerken.
4. Ons amuseren!

Jerome verlangt er al zo lang naar om in short rond te lopen. 
Vandaag heeft hij er eindelijk deugd van zijn broekspijpen omhoog te trekken!


En nu ons amuseren in de grote zandbak.






Zand gooien naar juf?? 
Mag het echt??  


Thomas maakt een massagezetel.
Als zijn prototype wat meer verfijnd is, wil juf er ook wel één.


Buiten valt er eigenlijk ook veel te leren. 
Dat is dan antwoord 5 op die vraag van juf Liselotte.

5. Al experimenterend veel gaan leren!

Bijvoorbeeld; fijn zand geraakt door de gaatjes van de zeef maar het nattere aan elkaar plakkend zand niet.


Of; hoe komt het dat als je dieper graaft, het zand donkerder van kleur en vaster wordt?


Of; hoe verdeel je een taart in gelijke stukken?


Of; hoeveel torens hebben we al en zijn ze allemaal even groot?



En dan is het tijd om  het zand van onze kleren te kloppen en de zandbak vaarwel te zeggen.
 Nu mogen we naar het kleuterparadijs. 
Een ideale plek om ons op groot-motorisch vlak uit te leven.






Wie durft?


Het antwoord op de vraag hoe die kleren zo vuil geraken na een schooldag:😏


"Dag juf!!!" En een beetje later:" Dag juf!" En nog een beetje later: "Dag juf!"
Geen twijfel mogelijk, Matei geniet er evenveel van als juf!


En als het nu donderdag weer een beetje frisser wordt, werken we weer flink verder in de klas maar deze dag kan niemand ons nog afnemen.

vrijdag 15 februari 2019

Hartjes voor Valentijnsdag


Wij zien het valentijnsfeest heel ruim want dat is in ons voordeel!
Niet alleen mensen die verliefd zijn, mogen dit vieren.
Je mag eigenlijk alle mensen die je graag ziet verwennen.  
Dus dat doen we. 
We gaan hartjeswafels bakken.

Eerst de handen uit de mouwen. 
We geven het recept niet in woord maar wel in beeld mee:

Bloem afwegen tot de weegschaal net evenveel aanduidt als de 500 die op het kaartje staat.
Maxine houdt de stand nauwgezet bij.


Perfect!


Daar mag een beetje bakpoeder bij zodat onze wafeltjes lekker luchtig worden.


We hebben acht eitjes nodig. Eventjes tellen ter controle en ja, het klopt. 
Al is het moeilijk tellen als die eierdooiers tegen elkaar aan gaan liggen.


Ook van suiker moeten we precies 500 gram hebben. 
Enora is er een tijdje zoet mee dus is er tijd genoeg voor juf om de boter zacht te laten worden in de microgolfoven van de school.


Vanillesuiker ruikt zo heerlijk! Daar gebruiken we toch graag  twee zakjes van.


Doe de suiker er maar bij.


En dan de zacht geworden boter.


En nu komt het zware werk.


We hadden deze winter al sneeuw maar nu willen we er weer. 


Hebben de jongens lang genoeg stijf geklopt?
Het ziet er goed uit!


Nu kunnen we bakken! 
Dank je wel, oma van Simon, dat we je wafelijzer mochten gebruiken.
Wafeltjes op een valentijnsfeest moeten toch echt wel hartvormig zijn. 
Ook al weten we dat wafels ook een vierkant of een rechthoek of rond kunnen zijn.

(Ook dank je wel aan fotograaf Gust.)


En dan komt plots Woeste Willem op bezoek.
Die is waarschijnlijk op de geur afgekomen!!


Klaar!


Wij lezen elke dag een verhaal van "Pluk en de petteflet". 
Onze toren wafeltjes begon echt een beetje op de petteflet te lijken.


Zouden ze ook lekker smaken?






Het ziet ernaar uit van wel...


En als alles op is, rest enkel nog de afwas.
Waar zijn alle helpers? 
...
Die zijn stilletjes verdwenen.😉
Behalve eentje!

Dank je wel Matteo!!👍



dinsdag 12 februari 2019

Woeste Willem; echt woest of eerder een watje?

Woeste Willem is een gepensioneerde zeerover.
Hij houdt absoluut niet van gezelschap. Zelfs dieren jaagt hij weg. 
Dat moet een beetje eigen zijn aan zeerovers wat die uit ons lied zingt ook: 
"De enige van wie ik hou dat is de wijde zee..."

Maar daar komt verandering in als Willem kleine Frank leert kennen. 
Hij kan het zelf nauwelijks geloven maar hij begint op den duur van Frank te houden.
 Frank is dan ook zeer onder de indruk van Willems verhalen. 
Als je Woeste Willem mag geloven heeft hij een zeer heldhaftig leven geleid. 

Zo heeft hij een vliegende zwaardtandhaai gered, een zeemonster met zeven armen verslaan, een zeemeermin bevrijd, de grootste stormen doorstaan... 
 

En Frank gelooft het allemaal.
Maar dan stelt Frank voor om samen een vlot te bouwen en op zee te gaan om die wilde verhalen zelf mee te maken. 
Daar had Woeste Willem niet op gerekend. 
Nu moet hij wel toegeven dat hij eigenlijk niet eens kan zwemmen. 
Daar gaat zijn reputatie.
Want kan hij dan wel zo'n 'woeste' Willem zijn?

Maar denk je dat Frank dat erg vindt? 
Neen hoor, een zeerover met een zwemband aan, blijft een zeerover.
 Eentje waarmee je de wildste avonturen kan verzinnen...

Afbeeldingsresultaat voor woeste willem

Wij kunnen Woeste Willem knutselen. 
Als je maar genoeg opbergblikken van tennisballen en  kartonnen rollen hebt.

Eigenlijk maken we allemaal bijna hetzelfde maar wie in het tweede kleuter zit maakt Willem groot en de jongens van het derde maken alles in een kleiner formaat. 
Zij hebben ook extra werk aan een vlot voor Willem en Frank.



Kartonnen  rollen hebben we voorlopig genoeg maar gelukkig blijft de papa van Amber ons ook elke keer helpen om ze te verzagen!


T- shirts extra small op maat van  een klein Willempje.

 
Probeer maar eens te knippen in crèpepapier. 
Da's niet even gemakkelijk als in gewoon papier.
 


Willem heeft natuurlijk handen nodig. Hoe kan hij anders zijn zwaard vasthouden?


Normaal zijn we niet zo voor zwaarden in de klas maar voor een zeerover maken we een uitzondering!


Kleine Willem krijgt armpjes en beentjes gemaakt van muizentrapjes. Maar hoe leg je die nieuwe techniek uit?
Twee ruziënde strookjes papier die naar elkaar roepen: "IK wil bovenaan!" 
"Neen, IK wil bovenaan!
"IK wil bovenaan!"
... 
Dat leken onze jongens wel leuk te vinden en muizentrapjes maken leek dan ook een peulenschil.
Gust had zelfs graag gehad dat Willem meer armpjes en beentjes nodig had.


Een zeerover scheert zich niet dagelijks dus krijgt Willem een stoppelbaard.



De kleine Willempjes van de grote jongens hebben al een vlot maar de zeerovers van onze tweede kleuterklas willen ook wel varen dus wordt er samen aan een piratenschip gebouwd.


Teamwork!!👍👌

En we passen ons lied aan; "Doorheen de dichte witte mist komt een piraat gevaren..." wordt: "Doorheen de dichte witte mist komen 23 piraten gevaren..."