Bij geen enkel voorgaand thema kreeg juf bijna evenveel nieuwtjes te horen als de kleuters.
Gelukkig hebben we Rinus van Cozmix die met ons op planetentocht gaat en hij weet er echt alles van.
We beginnen rondom de zonnewijzer. We hebben geluk: de zon schijnt! Er zomaar naar kijken is gevaarlijk voor je ogen. We krijgen van Rinus een speciaal brilletje dat onze ogen beschermt waardoor we wel naar de zon mogen en kunnen kijken.
Daarna begint onze tocht. We vertrekken aan de zon die net zoals de planeten voorgesteld wordt door een beeld.
En zo gaan we verder van planeet tot planeet.
De eerste beelden volgen elkaar eerder dicht op want die staan dichtbij de zon maar voor volgende planeten moeten we een eindje stappen.
Hoe verder de wandeling naar een planeet, hoe verder die in het echt ook van de zon verwijderd is. Maar die afstand is natuurlijk niet de ware afstand. Elke stap die we zetten komt overeen met negen miljoen kilometer.
Bij elke planeet hoort ook een figuur. De planeet die het dichtst bij de zon staat is Mercurius en die kreeg zijn naam dus van die figuur 'Mercurius'. Zoals je ziet heeft Mercurius geen kleren aan. Zo kan je onthouden dat het op die planeet - en op de eerstvolgende- verschrikkelijk warm is omdat die ook zo dicht bij de zon staat. Kleren om warm te houden zijn voorlopig niet nodig maar toch is die planeet niet de allerwarmste. 😀
Mercurius heeft de planeet in zijn hand.
Het lijkt maar een klein bolletje.
Zo kunnen we gemakkelijk onthouden dat die planeet klein is.
Hij draait het snelst rond de zon.
Dit bolletje is echt klein maar we komen ook grotere tegen.
Een bol van 10 cm doorsnee is in het echt 18.000 km doorsnee!
We gaan verder.
Rinus weet dat kindjes graag een extraatje hebben dus nemen we niet de gemakkelijkste weg.
We komen aan bij de Godin van de liefde Venus en haar planeet heet dus Venus.
Ook Godin Venus heeft geen kleren aan want de planeet Venus is de allerwarmste.
Daar zijn heel veel wolken rondom en die houden de warmte vast.
Planeet Venus is toch al een stuk groter dan Mercurius.
We gaan weer verder ...
... en komen bij de planeet die we het beste kennen. De Aarde!
Die figuur heeft toch al een dekentje op de benen liggen dus we weten; het wordt kouder maar goed te doen aangezien er veel leven is op Aarde.
Het vrouwtje houdt twee bollen vast.
Die op haar schoot is de Aarde en die die ze omhoog houdt is de maan.
De maan draait rondjes rond de Aarde en één zo'n rondje duurt een maand.
De Aarde wordt 'de blauwe planeet' genoemd omdat er water op is.
Dat die boom achter die figuur staat is omdat we goed zouden onthouden dat er op Aarde leven mogelijk is maar dat weten wij natuurlijk.
Rinus laat ons graag bewegen.
Hij wil dat wij houdingen aannemen net zoals die figuren.
Dat kunnen we wel!
Voor een volgende planeet moeten we iets verder stappen, dus we weten; vanaf nu liggen die verder en verder van de zon dus het is er ook alsmaar kouder.
We komen aan op Mars!
Daar is nog niemand geweest maar Rinus zegt dat de mensen het wel willen proberen.
Alleen al om er te geraken zou je zeven maanden onderweg zijn en dan moet je ook nog terugkeren!
Wat we daarna tegenkomen is geen gewone planeet maar een dwergplaneet; Ceres.
Rinus laat ons iets zoeken wat precies even groot is als die dwergplaneet. Steentjes genoeg op de grond die we daarmee kunnen vergelijken...
Nu moeten we een eindje stappen en dan komen we aan bij de grootste planeet Jupiter.
Die is zo groot!
Die figuur kan hem zelfs niet meer dragen zoals bij die andere planeten wel kon.
Jupiter wordt een 'stofzuigerplaneet' genoemd want hij vangt steentjes in de ruimte op!
Goed voor ons; dan kunnen die niet op de Aarde vallen.
De planeet Jupiter heeft veel manen en daar laat Rinus ons een spelletje rond spelen.
We worden in groepen verdeeld en elke groep krijgt een kaartje met één maan.
Verderop in het bos liggen kaarten met diezelfde manen.
We spelen een estafettespel maar zoals memory.
Wie na het lopen een kaart omdraait waar de maan van zijn groepje op staat, mag de kaart meenemen.
Is het een andere maan, dan moet je de kaart laten liggen.
We moeten weer op pad en komen aan bij Saturnus.
Saturnus is een gasplaneet dus je zou daar niet kunnen op staan.
Je zou er gewoon doorheen zakken.
Rondom Saturnus zijn ringen van ijsblokken.
Nu weten we ook weer waarom de figuren ondertussen wel afgebeeld zijn met kleren aan.
Het is er megakoud!
Rinus moet ons niets proberen wijs te maken wat die namen betreft want we lezen het zelf!
En hij heeft gelijk!
Het staat er op S-A-T-U-R-N-U-S!
Handig als je letters herkent!
De laatste planeet van onze tocht is Uranus.
Die planeet had eerst een andere naam: Georges!
Dan klinkt Uranus toch veel beter.
Uranus heeft ook een ring rondom maar die ligt in een andere richting dan die rondom Saturnus.
Dat komt omdat Uranus ooit ergens tegen botste en nu op een zijkant ligt.
We lezen het opnieuw zelf:
Eigenlijk is er dan ook nog Neptunus en dwergplaneet Pluto maar die liggen heel ver weg van de zon en dus ook nog een heel eindje stappen.
Daar zijn we niet meer geraakt.
We moeten op tijd terug bij het gebouw zijn want we mogen nog naar een bioscoop.
En niet zomaar één!
Je kan gewoon liggen want de film speelt boven ons hoofd.
A ja, het gaat dan ook over de ruimte.
Die film heeft veel herhaald van wat we al leerden van Rinus maar we hoorden nog meer!
Ijsbeer Lars en een pinguïn Robin gaan samen op ontdekkingsreis om antwoorden te krijgen over de ruimte.
Ze bouwen een ruimtetuig 'De Polaris', vertrekken op verkenning en wij gaan mee.
We horen nog interessante weetjes:
Wist je dat er in de maan allemaal putten zitten?
Dat komt door inslagen van meteorieten.
Er is op de maan geen wind of regen die die putten afvlakt dus blijft dat nu voor altijd zo.
Of wist je dat de maan eigenlijk geen licht geeft?
Het zijn de sterren die licht geven en de maan weerkaatst dat licht van de sterren.
Nu weten we ook wat mensen bedoelen met 'sterrenbeelden.'
Als je de sterren met lijnen zou verbinden, vormen ze groepjes waar mensen dan vormen in zien.
En dan: Last but not least!
We gaan alle trappen op tot we in een ruimte komen met een wel heel speciaal plafond.
Er staat een telescoop.
De zon schijnt en wij willen die door de telescoop bekijken.
Maar hoe doe je dat als er een dak is?
Die koepel opendraaien natuurlijk en de opening verschuiven tot de richting waar de zon nu schijnt.
Het harde werk van opendraaien, doet mevrouw maar Esra mag op de knop drukken tot de opening op de plek is waar de zon te zien is.
Zie je die oranje bol?
Da's dus de zon!
Iedereen mag kijken maar niet iedereen ziet er een zon in.
Drie uren vliegen om.
We hebben heel wat bijgeleerd.
Je zou van minder honger en dorst krijgen.
Die mevrouw en Rinus hebben ons heel wat verteld en getoond maar nu is het aan ons om er verder mee aan de slag te gaan!
We bevinden ons de komende weken dus in 'hogere sferen'!😊
