Winnie the pooh klas: Dierenvrienden

Onze juf is een dierenvriend.
Vandaar dat we Werelddierendag niet onopgemerkt aan ons laten voorbijgaan. En dan kan je kiezen voor het thema “huisdieren”.
Leuk… maar wel een beetje beperkt.
Dus wij zien het ruim en nodigen alles uit waar we de kans toe krijgen en noemen ons thema “dierenvrienden”!

De papa van Baptiste kwam als eerste. Hij is een speciale dokter voor varkentjes. We waren goed voorbereid en hadden onze vragen klaar. Dokter Thomas weet er veel over hoor! Nu weten we dat varkensstaartjes krullen als ze zich goed voelen maar slapjes hangen als ze ziek of ongelukkig zijn.
We weten dat een mamavarken wel 14 biggetjes tegelijk drinken kan geven.
Dat varkens en mensen er aan de binnen kant eigenlijk erg gelijkend uitzien...
Gelukkig alleen de binnenkant dan…
En dat varkens HET voorbeeld zijn voor wie niet veel lust want een varken lust ALLES!!

De twee biggetjes hadden nog geen naam, dus daar hebben wij dan maar voor gezorgd; Roosje en Thomas want het ene was een meisje en het andere een jongetje. ( Dus hadden we eigenlijk zelfs een BEER op bezoek want een jongetjesvarken is een beer!!)
Dokter Thomas legde ons ook uit hoe scherp de tandjes van een biggetje wel zijn.
Soms moet er zelfs een stukje afgezaagd worden zodat ze mamavarken geen pijn doen bij het drinken.
En ze zijn scherp hoor! We hebben het gezien!
Eentje beet in de vinger van dokter Thomas.
Meer bewijs hadden we niet nodig, we hadden het zo ook wel geloofd! 😉!

Op dinsdag kwam de mama van Brent met hun hond ; Rox. Wat een stoere naam voor een lieve hond.
Rox was supercool en nog heel jong dus had hij heel veel zin om te spelen.
Hij kan echt vlug lopen … dat hebben we kunnen zien.
Hij heeft mooie witte tanden en moet daarvoor niet eens zijn tanden poetsen.
Rox krijgt eigenlijk alleen brokken om te eten maar hij is zo slim; als Brent en zijn broer iets laten vallen tijdens het eten, is hij de vlugste om het te nemen!
O ja, fruit eet hij ook!! Appels en bananen! Da’s grappig!

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd…
Op donderdag mochten we een ganse dag voor de visjes van Beau zorgen. Heel veel werk hadden we er niet aan, enkel een heel klein beetje eten geven.
Beaus visjes heten Max en Floris. Heel mooi, al vond iemand dat de gevlekte vis eerder op een meisje leek dan op een jongetje.
Waarom? Daar was weinig uitleg voor.
Visjes zijn alleszins ook de moeite om naar te blijven kijken. Het viel op dat ze hun oogjes nooit dicht doen, dat ze geen armen of benen hebben, dat ze geen haar op hun huid hebben maar schubben en dat ze wel iets lijken te zeggen maar dat we toch niets konden horen.

Gelukkig konden we ze ook gemakkelijk alleen in de klas achterlaten want in de namiddag gingen we uit wandelen.
De visjes vonden het toen waarschijnlijk stil in de klas…

Op vrijdag ging de aaibaarheidsfactor de hoogte in met Pluisje, het konijntje van Ferre!!
Baptiste wist te vertellen dat konijntjes hun keuteltjes opeten.
Dat vond iedereen maar een vieze gedachte … en dan had Baptiste nog gelijk ook!
Pluisje bleef heel stilletjes zitten op school tot iedereen eens gestreeld had.
“Lekker warm, zo’n konijntje op schoot!” dacht juf.
Tot Pluisje weer in zijn hokje ging.
Toen bleek dat Pluisje een klein plasje niet had kunnen ophouden. Hilariteit alom!

En dan als afsluiter; de twee honden van juf.
Een hond van bijna 100 jaar! Niet te verwonderen dat die een witte i.p.v. bruine kop heeft; mensen van bijna 100 jaar krijgen ook grijs haar. En een beetje doof leek hij ook, maar daar konden de kleuters wel begrip voor opbrengen.
Kleine Flushje was wel schattig en lief en leek een beetje op een circushond met haar zotte sprongen maar help, wat een gekef!! Dat vond niet iedereen even leuk. Ook juf niet.

We hebben ondertussen veel dierenbezoek gehad maar aan de andere kant, vrijdag is ook “speeldag”. We willen wel dieren op bezoek maar spelen blijft belangrijk. Voor de ene geen enkele reden om dat spelen te laten, voor de ander misschien toch een beetje het moment om zich verdekt op te stellen.