Wij zijn de reptielen van Mario nog lang niet vergeten en wilden er graag zelf eentje. En dan liefst eentje waar we nieuw leven in konden blazen: een dinosaurus! Als je "dinosaurus" hoort, dan denk je aan "groot". Maar weet je dat er ook heel kleine dinosaurussen bestonden? Sommigen waren niet groter dan een duif maar of dat dan echt de allerkleinste soort was, zullen we nooit weten want sommige skeletten die uit de grond werden gehaald, misten bijvoorbeeld een staart. Dan is het niet zeker hoe groot dat dier was. Wie weet werd de allerkleinste nooit gevonden.
Hoe dan ook zijn wij meer geïnteresseerd in een maatje groter.
Wij maakten onze eigen klasdino. Als je dan aan één zo'n groot dier werkt, moesten we onze krachten bundelen.
De doos waarin ons kopieerpapier toekomt, lijkt al een beetje op de kop van een dino. Zeker als je het deksel ook hebt, krijg je een opengesperde muil.
Een grotere, rechthoekige doos, heeft al onmiddellijk de gepaste vorm voor het lijf .
Je ziet het misschien nog niet maar dit groot stuk papier wordt later een staart.
Juf is altijd erg streng op mooi inkleuren en nooit kribbel krabbel maar deze keer mochten alle kleuren toch door elkaar. Zo kregen de staart en de poten een gepaste camouflagekleur.
Dat papier is wel stevig maar onze dinosaurus zal toch wat extra steun nodig hebben om niet om te vallen. Daarvoor mochten we weer rekenen op de hulp van Geikes opa. Hij heeft de steunpoten verzaagd zodat hij stevig blijft staan.
We willen niemand bang maken maar zonder scherpe tanden kan een dinosaurus toch ook niet verder dus we zorgden voor een muil vol tanden. We hebben de gaatjes extra dicht bij elkaar geprikt zodat de tanden zeker scherp en niet bot zijn.
Nu nog een paar ogen. Daarvoor moeten we juf Ines van de bureau bedanken want van haar kregen we tennisballen. Goed voor twee mooie bolle ogen.
We kozen voor een dinosaurus met stekels of platen op zijn rug en staart. Die zijn er om warme zonnestralen op te vangen als hij het koud heeft en de platen op zijn staart dienen om vijanden weg te jagen.
Als je al die losse stukken aan elkaar vastmaakt, heb je dus - na veel zweten en een paar extra handen - een dinosaurus.
Maak kennis met SQUIRTLE.
Zijn naam kan juf moeilijk onthouden maar wie veel van Pokémon kent, zal weten waar hun inspiratie vandaan kwam.
Zie je de gelijkenis?
Bescherming en toezicht verzekerd!
Squirtle blijft hopelijk tot het einde van het schooljaar voor onze klas zorgen maar als hij die tijd goed doorkomt, zoeken we daarna voor opvang.
Voorlopig hebben we 21 kandidaten...
We zijn eigenlijk ook nog met een ander knutselwerk binnen het reptielenthema bezig maar daar mogen we voorlopig niets over zeggen of tonen. Wie daar nieuwsgierig naar is, zal moeten wachten tot zondag 9 mei.😘
Geen opmerkingen:
Een reactie posten